Oni się tłuką, a ja się przyglądam. Czyli Tytani kontra męska część HIVE.

Raven stworzyła pułapkę iście doskonałą. Nieskazitelne czarne ściany były niezniszczalne i mogłam tylko pomarzyć o wydostaniu się na zewnątrz o własnych siłach. Oczywiście nie zamierzałam się poddać - przez pierwsze trzydzieści sekund miotałam się w czarnym sześcianie, klnąc i rażąc promieniami wszystko wokół. Ale prędko zorientowałam się, że wszyscy Tytani się na mnie gapią, więc postanowiłam siedzieć w miarę spokojnie i nie robić z siebie pośmiewiska (wyraźnie widziałam uśmieszki, jakie Cyborg wymieniał z Bestią). Odwróciłam się w kierunku Raven, która ze skupieniem wpatrywała się w czarne ściany, i posłałam jej spojrzenie pełne nienawiści (to słynne, które trenuję co wieczór przed lustrem). Raven lekko poruszyła brwiami, ale jej wzrok błądził gdzieś nade mną. Wtedy usłyszałam  jazgot i piskliwy głosik wykrzykujący jakieś obelgi. Zaciekawiona, spojrzałam w tamtym kierunku i zobaczyłam Gizma i Mamuta, rzucających się na Tytanów. No, no. Wreszcie mają szansę się wykazać, pomyślałam z ironią. Robin, wymachując tyczką, skoczył na Gizma, który natychmiast odpalił do niego z blastera. Robin błyskawicznie odbił strzał kijem (hm?) i kopnął Gizma, zanim ten zdążył ponownie nacisnąć spust. Gizmo wcisnął jakiś przycisk na swoim panelu i po chwili dźwignął się w górę na metalowych odnóżach pająka, które wyrosły mu z plecaka. Stary chwyt. Robin odskoczył do tyłu i cisnął w jego kierunku kilka latających krążków. Gizmo wykonał unik i znów zaatakował blasterem. Gwiazdka osłoniła Robina i posłała w kierunku  Gizma serię zielonych pocisków, które rozbiły się o jego pancerz (a więc to był ten jego nowy patent!). Walka zaczęła mnie nudzić, więc przyjrzałam się pojedynkowi Mamuta z Cyborgiem i Bestią. Zaczęło się tradycyjnie - Cyborg strzelał z działka sonicznego, Mamut krył się za samochodami, a Bestia-nosorożec szarżował na niego z rykiem. Mamut w ostatniej chwili wykonywał zwrot i Bestia lądował z pyskiem rozpłaszczonym na ścianie. Rutyna. Później jednak, kiedy Mamutowi skończyły się samochody (Cyborg nie próżnował), walka przemieniła się w coś w stylu zapasów. Cyborg i Mamut miotali się po placu, wymachując kończynami, a Bestia, goniący za nimi jak bezpański kundel, zderzał się z Robinem. To dawało Gizmowi szansę na czysty strzał, ale oczywiście była jeszcze Gwiazdka, która wszystko psuła. Obserwowałam wszystko jeszcze przez chwilę, aż w końcu dotarło do mnie, że bez Jinx sobie nie poradzą. Tylko jak mam uwolnić się z tej zakichanej klatki !?
Zerknęłam za siebie i doznałam olśnienia. Raven, która nie brała udziału w walce, lewitowała nad chodnikiem z zamkniętymi oczami. Było jasne, że potrzebuje skupienia, by utrzymać mnie w ryzach. Jeśli więc coś odwróciłoby jej uwagę...
Nie miałam pewności, czy czarne ściany Raven przepuszczają dźwięk, ale zakładałam, że nie. Postanowiłam więc w inny sposób zwrócić uwagę Gizma i Mamuta. Problem w tym, że obaj byli zajęci - w pełnym tego słowa znaczeniu. Gizmo właśnie w najlepsze tłukł się z Gwiazdką (Robin leżał znokautowany na asfalcie), podczas gdy Mamut uciekał przed Cyborgiem dosiadającym zielonego nosorożca... Nie słyszałam ani słowa z tego, co do siebie wywrzaskiwali, ale mogłabym przysiąc, że Cyborg krzyczy:" Wiśta wio!"
To do reszty przepełniło czarę goryczy i zaczęłam wrzeszczeć i wymachiwać rękami, nie zwracając uwagi na to, czy ktoś mnie słyszy, czy nie. Czułam się jak skończona małpa, ale zignorowałam to i darłam się jeszcze głośniej (faktycznie nikt mnie nie słyszał, ale miałam to gdzieś). Gdy niemal ochrypłam, Mamut dojrzał mnie w końcu. Jednym ciosem posłał Bestię-nosorożca w ramiona Cyborga, a sam ruszył 'z kopyta' w kierunku Raven. Nim ta się zorientowała, wielka pięść Mamuta dosłownie zwaliła ją z nóg. Gdy poturbowana Raven upadła na trawnik, czarna pułapka zbladła i zgasła. Z gracją (mimo lekko ścierpniętych stóp) wylądowałam na ziemi i byłam gotowa do akcji! W tym momencie Gwiazdka, Cyborg, Bestia i Robin obrócili się w moim kierunku. Zrozumiałam, że pora spadać i posławszy im na pamiątkę serię wyładowań, wzięłam nogi za pas. Oczywiście nie mogło zabraknąć kilku akrobatycznych ewolucji, w końcu to była moja działka! Właśnie wybijałam się do pierwszej gwiazdy, kiedy powietrzem targnęła eksplozja. Siła wybuchu porwała mnie w bok, uderzyłam o coś i wszystko znikło. Niech to szlag, zemdlałam.